Οι αμετανόητα τρελοί, οι απαλλαγμένοι απο τα φαινομενικά, ατσαλάκωτα κουτιά, όλοι όσοι τρέμουν στην ιδέα να μη ματώσουν για μιαν ιδέα. Αυτοί κερδίζουν. Είναι λίγοι, είναι πολλοί, αγγίζουν την πλειοψηφία, ή ανήκουν στη μειοψηφία, δε ξέρω, δε με απασχολεί, μα τους θαυμάζω. Δε ρισκάρουν να μη ζήσουν, δε ρισκάρουν να μη δώσουν όλο τους το είναι σε κάτι που ποθούν. Επιθυμούν. Και το κάνουν διαρκώς, διότι είναι γνώστες ενός πολύ σοφού ρητού ενός ανθρώπου μου αγαπημένου: «Δεν επιθυμείς, δε ζεις». Ξέρουν μέσα τους βαθιά, πως η κινητήριος δύναμη όλων, του προσωπικού τους σύμπαντος, μα και του ευρύτερου είναι μια λέξη, τέσσερα γράμματα : «Θέλω».
Δε σταματούν να θέλουν ποτέ. Όμως δε μένουν σαφώς εκεί. Τα χέρια τους δεν είναι σταυρωμένα και πάντοτε επιδιώκουν, βρίσκουν μέσα και τρόπους να κατακτήσουν αυτό που πραγματικά θεωρούν πως αξίζουν. Το καλύτερο για εκείνους, γιατί το γενικότερο «καλύτερο» δεν τους ενδιαφέρει, άλλωστε αυτό είναι φυσική εξέλιξη των πράξεών τους. Δε δίνουν βάση σε όλα αυτά τα λόγια «για το καλό τους» απο καθηγητάδες και συμβουλάτορες πάσης φύσεως. Τα αυτιά τους είναι πάντοτε ανοιχτά και τα μάτια τους αγκαζέ, μα να… ξέρουν πότε πρέπει να επηρεαστούν και πως.
Δε ρισκάρουν να μη ζήσουν, δε ρισκάρουν να μη δώσουν όλο τους το είναι σε κάτι που ποθούνClick To TweetΦιλτράρουν τις κουβέντες, τις περνάνε απο κόσκινο. Δεν είναι «χάπατα». Δεν το επιτρέπουν στον εαυτό τους. Εννοείται πως έχουν εξαπατηθεί κάποιες φορές, όμως αν δεν υπήρχαν αυτές, δε θα ήταν κερδισμένοι. Τις στιγμές λοιπόν αυτές που για τα μάτια του κόσμου «έχαναν», η «πισώπλατα χτυπιούνταν», εκείνοι έπαιρναν τα πιο ισχυρά τους μαθήματα. Τα έκαναν όπλα θετικής σκέψης και αντιμετώπισης και όχι κακία, κουτοπονηριά, ή φθόνο.
Αυτοί που πάντα θα κερδίζουν τέτοιου είδους έννοιες τις ξέρουν καλά. Αφού πρώτα πέρασαν απο αυτές είτε λίγο είτε πολύ, γιατί μιλάμε για ανθρώπους και όχι για ρομποτ, πλέον τις βιώνουν απο τους άλλους. Είναι αξιοζήλευτοι και είναι γεγονός. Το χαμόγελό τους κερδίζει που αναβλύζει ενέργεια, μα και η αύρα τους. Αφοπλιστική, μα και οικεία, κραυγάζει «ζωή» και εξολοθρεύει κύματα αρνητισμού. Το βλέμμα τους είναι έξυπνο και τα μεγάλα τους μάτια αναγνωριστικά. Ξέρουν να «κόβουν» και δεν θα σε βλάψουν ποτέ. Πιο πιθανό να σε βοηθήσουν και να σου δώσουν «μαθήματα ζωής». Μην τους παρεξηγήσεις αν αισθανθείς πως η ενέργειά τους θυμίσει κάτι απο «μέντορα».
Δεν προσποιούνται τίποτα απολύτως. Δεν το έκαναν στιγμή για να το κάνουν τώρα. Αυτοί που πάντα θα κερδίζουν δεν προσπαθούν να αποδείξουν τίποτα, δείχνουν κάθε μέρα στον εαυτό μα και στους ανθρώπους τους μιαν αγάπη που ισοδύναμή της καμιά δεν υπάρχει. Όλα τ’ άλλα για εκείνους είναι ψιλά γράμματα.
Άλλωστε δε νομίζω να γεννηθήκαμε για να είμαστε «στην απ’ έξω» απο μια νίκη ολότελα δική μας.Click To TweetΠοτέ δε μετανιώνουν και ποτέ δε θα γύριζαν το χρόνο πίσω για να αλλάξουν μια τους αντιμετώπιση, ή πράξη, ή λόγια. Όχι. Αν ζούσαν απ’ την αρχή ξανά, πάλι στα ίδια σκαλοπάτια θα πατούσαν και τα ίδια μονοπάτια θα διέσχιζαν. Ένα τζίνι μαγικό να παρουσιαζόταν μπροστά τους κι εκείνοι το μόνο που θα ζητούσαν θα ήταν υγεία. Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν καλά πως το βασικότερο αγαθό στη ζωή είναι το κατα τα άλλα πλέον κλισέ «Την υγειά μας να ‘χουμε και όλα καλά!»… Βρε κοίτα να δεις πως τα αυτονόητα σε αυτόν τον κοσμάκη γίνανε ατάκες- κλισέ!
Και ξέρετε λοιπόν γιατί όλοι αυτοί θα κερδίζουν πάντα; Γιατί με εφόδια όλα τα παραπάνω έχουν βρει το νόημα. Υγεία, πάθος, επιθυμία. Ισορροπούν. Κι αν καμιά φορά το ρίχνουν έξω, το απολαμβάνουν γιατί ξέρουν πως πιθανότατα δεύτερη ζωή δεν έχει. Να το αποδείξουν δε μπορούν βέβαια, μα θυμηθείτε… αυτοί οι άνθρωποι δε ζουν για να αποδεικνύουν κάτι απο εγωισμό και μόνο, κουράζονται.
Αυτοί που πάντα θα κερδίζουν διδάσκουν και διαρκώς παίρνουν μαθήματαClick To TweetΣε τριπάκια δήθεν δε θα μπουν ποτέ και σπάνια θα ξεστομίσουν κουβέντες βαρύγδουπες για να καμουφλάρουν το «εγώ» τους. Είναι ήρεμη δύναμη αυτοί οι άνθρωποι μα έχουν αυτό το «κάτι» που μια ζωή θα μαγνητίζει και θα σαγηνεύει. Μια ενέργεια απόκοσμη και τόσο ξένη στους άλλους, μα τόσο ποθητή μαζί… Δεν την προσπαθούν ιδιαίτερα, βγαίνει πηγαία, αυθόρμητα και φυσικά σε συνεπαίρνει. Δεν απέχετε απο αυτή αγαπημένοι μου. Είναι στο χέρι σας. Άλλωστε δε νομίζω να γεννηθήκαμε για να είμαστε «στην απ’ έξω» απο μια νίκη ολότελα δική μας.
Απο μια νίκη που μας ανήκει. Αυτοί που πάντα θα κερδίζουν διδάσκουν και διαρκώς παίρνουν μαθήματα. Αυτοί που πάντα θα κερδίζουν έχουν μάθει να προχωρούν και να μη το βάζουν κάτω. Αυτοί που πάντα θα κερδίζουν, είστε εσείς.
πηγήhttp://enallaktikidrasi.com/2016/04/aytoi-poy-panta-ua-kerdizoyn/