Του Γιάννη Αραχωβίτη
Ποια είναι τα όνειρά σου; Βλέπεις τι ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται ή τις θεωρείς συμπτωματικές και ασήμαντες; Και αν τις βλέπεις, θα απλώσεις το χέρι να τις πιάσεις ή για άλλη μια φορά θα προσποιηθείς ότι δεν τις αντιλήφθηκες; Θα διαλέξεις με θάρρος ή θα επιστρέψεις πίσω στην φωλιά σου και θα αρχίσεις ξανά την κλαψούρα για τον άδικο κόσμο;
Και αν όντως οι αστάθμητοι παράγοντες παίζουν τον ρόλο τους, εμείς τι κάνουμε; Τι στάση κρατάμε και τι ανάστημα σηκώνουμε; Οι μεγάλες ιδέες πάντα υπάρχουν. Άνθρωποι να τις πραγματοποιήσουν αναζητούνται. Και δεν υποστηρίζω ότι η αλλαγή είναι εύκολη υπόθεση ή δεν κοστίζει. Αλλά έχουμε αναλογιστεί το κόστος του να μην κάνεις τίποτα; Να περιμένεις πότε θα έρθει το τέλος ή πότε θα συμβεί ένα θαύμα. «Θαύματα» συμβαίνουν και πολλά. Αλλά πότε; Όταν βλέπουμε τις ιδέες, τις ευκαιρίες και σηκώνουμε τα μανίκια και ριχνόμαστε στην δράση με πάθος.
Όσα «σοφά» άρθρα και να διαβάσουμε στο ιντερνέτ, όσα σεμινάρια και να παρακολουθήσουμε, αν δεν μετατρέψουμε την πληροφορία σε γνώση και την γνώση σε καθημερινές πράξεις, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Το χρόνο μας χαλάμε και «κοροϊδεύουμε» τον εαυτό μας.
Αν η κάθε μέρα είναι στείρα, χωρίς παραγωγή, χωρίς εξέλιξη, τότε οι ευκαιρίες θα συνεχίσουν να καταλήγουν στα χέρια των ικανών, επιδέξιων και των προετοιμασμένων. Όπως στρώνουμε, κοιμόμαστε, ότι σπέρνουμε θερίζουμε. Αυτή είναι η αλήθεια και ας μας πονάει.
Σημασία έχει να «ξεκολλήσουμε» και να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε και να χτίζουμε την ζωή μας ενεργά και με τα χέρια μας. Δεν γίνεται να την αφήσουμε στην τύχη , ούτε στα χέρια των άλλων. Καλύτερα να δοκιμάσεις και να αποτύχεις, παρά να μετανιώσεις γιατί ποτέ δεν τόλμησες…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου