Περί απωθημένων
Γράφει η Καλυψώ Τόττη
Η λέξη «απωθημένο» ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα απωθώ (μετοχή του ρήματος), που σημαίνει παρακινώ, απομακρύνω. Όταν αναφερόμαστε στα απωθημένα μάλλον εννοούμε μια παρακίνηση του εαυτού μας να υπερβεί τα προσωπικά του όρια και να ζήσει διαφορετικά την ζωή του ή ένα κομμάτι της, είτε ην απομάκρυνση μιας κατάστασης που έχει παγιωθεί μέσα μας και για να την αλλάξουμε χρειάζεται να βιώσουμε μια διαφορετική κατάσταση, δράση ή συναίσθημα. Τα απωθημένα γίνονται αντικείμενο συζήτησης πολύ συχνά σε παρέες, σεμινάρια, ομάδες, συζητήσεις ειδικών και μη, μεγάλων και λίγο μεγαλύτερων!. Σίγουρα όλοι έχουμε πει τη φράση «Έχω αυτό το απωθημένο…..» και οι πιο σίγουροι «Δεν έχω κανένα απωθημένο γιατί τα έχω κάνει όλα στην ζωή μου».
Είναι στα αλήθεια η ζωή μας και μια συλλογή από απωθημένα ή είναι μια μόδα των τελευταίων χρόνων που μας καλεί να «απελευθερωθούμε»; Τι έγινε με αυτούς που έκαναν πράξη τα απωθημένα τους και τους άλλους που δεν το έκαναν; Υπάρχουν τα απωθημένα ή είναι μια εγγενή τάση του ανθρώπου να αναγνωρίζει και να εξερευνά πράγματα, συναισθήματα και καταστάσεις που δεν του είναι οικεία; Είναι στην ανθρώπινη φύση να ξεπερνά τα όρια; Με ποιον τρόπο επηρεάζουν την ζωή μας τα απωθημένα και ποια η σημαντικότητα τους; Όλα αυτά τα ερωτήματα θα μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο ανάλυσης πολλών ωρών, χρόνων ακόμα και αιώνων.
Τελικά όμως αυτό που έχει ουσιαστική σημασία είναι ο τρόπος που βλέπουμε εμείς οι ίδιοι τα απωθημένα μας και όχι τα ίδια τα απωθημένα. Αν ρωτήσεις τον καθένα ξεχωριστά για τα απωθημένα του, άλλος θα σου μιλήσει χλιαρά, άλλος έντονα, άλλος χαμογελώντας πονηρά ή με απογοήτευση. Για αυτό και χρειάζεται να δούμε εμείς οι ίδιοι και όχι οι άλλοι τι είναι αυτό που έρχεται στην επιφάνεια και ζητά την πραγμάτωση του. Μήπως είναι μια πλάνη ή παγίδα του δήθεν «νιώθω καταπιεσμένος;». Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι γινόμαστε πιο ολοκληρωμένοι αν ικανοποιούμε τα απωθημένα μας γιατί γεμίζουμε εμπειρίες, νέα γνώση, δυνατότητες ή ανθρώπους. Άλλοι λένε ότι η εκπλήρωση των βαθύτερων αναγκών χρειάζεται να είναι οριοθετημένη, δεν μπορείς να τα κάνεις όλα ή ότι υπάρχει ένα τίμημα (κόστος, ηλικία, χρόνος, κοινωνικά στερεότυπα). Σε κάθε περίπτωση, είναι μια ευκαιρία να σκεφτούμε τι υπάρχει πίσω από τα δικά μας απωθημένα.
Απωθημένα υπάρχουν πολλά..σχέσεις, φαντασιώσεις, καριέρα, επάγγελμα, φοίτηση, χόμπυ, ταξίδια, βιβλία και η λίστα συνεχίζεται. Μπορεί να τα κυνηγάμε μπορεί και όχι. Να τα βάζουμε προσωρινά στο συρτάρι και να τα βγάζουμε από καιρό εις καιρό. Αυτή ίσως να είναι και η ομορφιά τους. Αν όμως μπορούσαμε να ικανοποιήσουμε όλα τα απωθημένα μας, θα ήμασταν πραγματικά ευτυχισμένοι ή θα βρίσκαμε κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα….;
Γιατί κυνηγώντας μόνο τα απωθημένα μας, τότε θα εγκλωβιστούμε μόνο σε ένα «πεπερασμένο» παρελθόν και σε ένα άγνωστο μέλλον και δεν θ’ αφεθούμε στο παρόν!
———-
Είμαι η Καλυψώ Τόττη και είμαι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια. Πιστεύω ότι το γράψιμο ανακουφίζει, απελευθερώνει, ενώνει και δίνει την ευκαιρία να γραφτούν πράγματα ανείπωτα. Όταν γράφεις, μοιράζεσαι και ένα κομμάτι του εαυτού σου, το οποίο θα συναντηθεί με κάποιον αναγνώστη εκεί έξω.
Προσωπική ιστοσελίδα Μικρές Οδηγίες Ζωής