Να πηγαίνεις με την καρδιά

 Γράφει η Μαρία Μπαλάση

Στη ζωή μας συναντάμε πολλούς δρόμους. Αντίθετες διαδρομές μεταξύ τους, μας προκαλούν επιδεικτικά να επιλέξουμε κάποια από αυτές, δρόμοι που δείχνουν εύκολοι, δρόμοι που δείχνουν λαμπεροί, δρόμοι αλλιώτικοι, δρόμοι κοπιαστικοί, δρόμοι πολυσύχναστοι και δρόμοι μοναχικοί.
Στο ταξίδι της ζωής, οι περισσότεροι από μας θα σταθούν σε ένα ή περισσότερα σταυροδρόμια, γεμάτοι αγωνία, φόβο αλλά και ελπίδα για τον ποιον δρόμο πρέπει να διαλέξουν και ποιόν θα πρέπει να αφήσουν πίσω. Τα σταυροδρόμια θα υπάρχουν πάντα και πρέπει να τα βλέπουμε χωρίς να τα παραβλέπουμε, γιατί αυτά θα εμφανίζονται ξανά και ξανά μπροστά μας, περισσότερο προκλητικά.
Η επιλογή πότε δεν είναι εύκολη, αλλά καθορίζει το ποιοι είμαστε τελικά. Οι σειρήνες πολλές, δυνατές, σε ξεκουφαίνουν, σε αποπροσανατολίζουν. Η απραξία πολύ δελεαστική επίσης. Η απόφαση τελικά, έρχεται από αυτό που επιτρέπουμε να μας καθορίζει και να μας καθοδηγεί. Μπορεί να είναι η λογική, μπορεί τα βιώματά μας, οι προηγούμενες εμπειρίες μας, οι δυνατοί φόβοι μας, μπορεί να είναι το συναίσθημα, η καρδιά μας.
Όποιο κριτήριο και αν επιλέξουμε, ό,τι και αν είμαστε εμείς οι ίδιοι τελικά, όποιον δρόμο και να ακολουθήσουμε δεν θα ξέρουμε ποτέ αν είναι ο σωστός, καθώς δεν βλέπουμε από την αρχή που καταλήγει. Το να ακολουθήσεις τους φόβους σου και να μείνεις στάσιμος, επιλέγεις από μόνος σου μια φυλακή, που εσύ ο ίδιος έχεις χτίσει και μέσα έχεις στοιβάξει όνειρα και ελπίδες. Τα βιώματά μας, οι προηγούμενες εμπειρίες μας, θα πρέπει να γίνονται οδηγοί μας, χωρίς να τα αναβιώνουμε όμως, που θα μας κάνουν να γνωρίσουμε καλύτερα τους εαυτούς μας και να τους εμπιστευτούμε περισσότερο πια.
Ο δρόμος της καρδιάς είναι αυτός που άντεξε στην κακοκαιρία, είναι αυτός που είναι καθαρός γιατί δεν ξεπουλήθηκε. Όλα μπορούν να παζαρευτούν, η λογική, μικροί και μεγάλοι φόβοι, ο δρόμος της καρδιάς όμως, ακόμη και προσπαθήσουμε να τον εκλογικεύσουμε, είναι αυτός που μας δείχνει αυτό που λαχταράμε περισσότερο, αυτό που θα πρέπει να προσπαθήσουμε, να παλέψουμε ακόμη και αν χάσουμε στη μάχη.
Όταν πηγαίνουμε με την καρδιά, κάνουμε αυτό που αγαπάμε πιο πολύ, αυτό που ξέρουμε ότι θέλει τη φροντίδα μας, αυτό που θα το κάνουμε τελικά με τον καλύτερο τρόπο. Πηγαίνοντας με την καρδιά μας, είναι αυτό που θα μας κάνει ευτυχισμένους, ολοκληρωμένους, αυτό που ακόμη και να μην πετύχει, δε θα το μετανιώσουμε ποτέ, γιατί δε θα έχουμε προδώσει τους ίδιους μας τους εαυτούς. Όταν αναρωτιέσαι ποιον δρόμο να ακολουθήσεις… αφουγκράσου την καρδιά σου!

πηγή