Πάει ο παλιός ο χρόνος

  

ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ…

Καλήν ημέραν άρχοντες…
Επιτέλους…λίγη ένταση, λίγο ταρακούνημα, λίγη αδρεναλίνη,
που ο καθένας επωφελείται σύμφωνα με τις δικές του πρόσκαιρες ανάγκες,
δείτε, είναι η στιγμή που φεύγει ο παλιός ο χρόνος,
είναι γιορτές, ανάγκη για εκτόνωση, για λίγη χαρά,
για μια ανάσα, έστω στους διαδρόμους του κλουβιού μας…
ας φάμε, ας πιούμε, ας γλεντήσουμε,
ας ξεχάσουμε τα βάσανα και την άδικη ζωή,
την εφορία και τον ενφια
αυτό απαιτούν τα έθιμα κι οι μέρες τούτες…
φορέστε τις μάσκες της γιορτής άρχοντες, τα γιορτινά χαμόγελα
και καταναλώστε όσο μπορείτε,
φεύγει ο παλιός ο χρόνος
ας το γιορτάσουμε κι ο λόγος ας περισσεύει…

…όλα τα παλιά, όλα τα άχρηστα, όλα μας τα σκουπίδια,
αυτά που έχουνε θρονιάσει στα μπαούλα των μυαλών μας,
στης κοινωνίας μας τα θεμέλια
είναι βέβαιο ότι δεν θα κουνήσουν βήμα
μονάχα εμείς θα κάνουμε πολλές ευχές,
θα βρούμε ευκαιρία να ελπίσουμε έστω για λίγο,
εκεί επάνω στην αλλαγή, που σβήνουμε τα φώτα,
πως στη νέα χρονιά όλα θα πάνε καλύτερα…
όπως κάνουμε κάθε φορά,
ας έχουμε λοιπόν την υγειά μας κι έχει ο θεός…

Καλήν ημέραν άρχοντες…
φεύγει ο παλιός ο χρόνος
και μαζί του φεύγει και η παλιά κυβέρνηση,
εκλογές άρχοντες, χαρές και πανηγύρια,
η γιορτή της δημοκρατίας είναι και πάλι εδώ
στον τόπο που τη γέννησε,
στο τόπο που την πρόδωσε όσο σε κανέναν άλλο τόπο,
είναι όμως άλλη μια ευκαιρία να γεννηθεί και πάλι η ελπίδα
ότι κάτι μπορεί ν αλλάξει,
να αναζωπυρωθούν οι προσδοκίες μας,
ν αλλάξουμε τα έπιπλα στο ίδιο μουχλιασμένο σπίτι
και να νομίζουμε ότι μετακομίσαμε…

θ αλλάξουμε κυβέρνηση, πρόσωπα, ύφος και στυλ
κι ας ξέρουμε καλά πως όλα στην ουσία τους θα είναι όπως πάντα,
φόβος, ανασφάλεια, σκληρός αγώνας, αδικίες, άλυτα προβλήματα
φαγωμάρες, ανταγωνισμοί, διακρίσεις, στερήσεις, ψέματα, υποκρισίες,
αλαζονεία, φτώχεια, μιζέρια, δυστυχία
θα συνθέτουν και πάλι την ποθητή Δημοκρατία μας
που θα φορά καμαρωτή το νέο της το πανωφόρι στα φώτα,
γριά και άσχημη, θλιμμένη και προδομένη
όπως πάντα…

Καλήν ημέραν άρχοντες…
και για κάποιους τούτες οι μέρες φυλάνε διπλό τον πόνο,
άλλους τους βρίσκει στο κορμί, άλλους στην καρδιά
κι άλλους στο νου…γιατί δεν υποφέρουν άλλο ν αντικρίζουν
τόση λήθη, τόση ανοησία και τόση λιποψυχία να συμβαίνει
μπροστά στα αθώα μάτια των παιδιών που ξέρουν μονάχα να ονειρεύονται...

…ναι μικρό μου, σου είπαμε ψέματα,
ο άγιος Βασίλης δεν υπήρξε, τα δώρα τα έφερνε πάντα ο μπαμπάς…

Τάσος Π.
Πανγαία – The Venus Project
t.petridis.vp@gmail.com

πηγή